นิทรรศการ Rothko retrospective ครั้งใหญ่ของศิลปิน Mark Rothko ประสบความสำเร็จอย่างมาก นับเป็นความพยายามอันยิ่งใหญ่ของพิพิธภัณฑ์กรุงปารีสแห่งนี้ บทวิจารณ์จากนักวิจารณ์ศิลปะต่างยกย่องนิทรรศการนี้ว่า “ตรึงใจ" “ยิ่งใหญ่" และ “งดงาม" นิทรรศการเริ่มต้นด้วยภาพวาดยุคแรกของรอธโกในช่วงทศวรรษ 1930s ที่ยังคงมีความเป็นรูปธรรม ต่อเนื่องด้วยช่วงที่เขาหลงใหลศิลปะแนวเซอร์เรียลลิซึมในยุค 1940s และปิดท้ายด้วยผลงานยุครุ่งเรืองที่สุด ในแนวแอ๊บสแตร็ก เอ็กซ์เพรสชั่นนิสต์ นิทรรศการ ณ Fondation Louis Vuitton นำเสนอพัฒนาการทางศิลปะของศิลปินผู้นี้ผ่านผลงานกว่า 115 ชิ้น จัดแสดงตลอดทั้ง 4 ชั้นของพิพิธภัณฑ์
แน่นอนว่า ผู้ชมส่วนใหญ่ตั้งใจมาชมภาพวาดผืนผ้าใบขนาดใหญ่ ที่เปล่งประกายด้วยสีสันสดใส เรียงซ้อนทับกันไม่ว่าจะเป็นสีแดงและน้ำเงิน เหลืองและส้ม ชมพู ม่วง และดำ ผู้ชมสามารถหลงใหลไปกับสีสันเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย พิพิธภัณฑ์ประสบความสำเร็จในการยืมผลงานของ Rothko จำนวน 9 ชิ้น ที่เจ้าตัวบริจาคให้กับ Tate Gallery ในกรุงลอนดอน ซึ่งโดยปกติแล้วจะจัดแสดงในห้องพิเศษที่นั่น ภาพวาดโทนสีแดงเข้มเหล่านี้ เดิมทีได้รับการออกแบบให้กับร้านอาหารโฟร์ซีซั่นส์ในอาคาร Seagram ของ Ludwig Mies van der Rohe ในแมนฮัตตัน แต่ Rothko ก็ยกเลิกสัญญา นับเป็นความโชคดีของกรุงลอนดอน
จากบทความโดย Julie Belcove
This major Rothko retrospective was well worth what was clearly a heavy lift on the part of the Parisian museum: Besotted critics rightly called it “spellbinding," “monumental," and “stunning." Beginning with his early, representational paintings of the 1930s, continuing through his flirtation with surrealism in the 1940s, and climaxing with his mature, abstract expressionist period, Fondation Louis Vuitton’s presentation captured this singular artist’s creative development in 115 works displayed over four floors.
Most viewers, no doubt, came to see his luminous canvases awash in gently stacked swaths of reds and blues, yellows and oranges, pinks and purples and blacks—the essential pieces one could easily get lost in. The museum succeeded in borrowing nine Rothkos donated to London’s Tate Gallery by the artist and normally displayed in a special room there; the deep-red paintings were originally planned for the Four Seasons restaurant in Ludwig Mies van der Rohe’s Seagram Building in Manhattan, but Rothko reneged on the commission. New York’s loss, London’s gain.
From the article by Julie Belcove
